De laatste jaren staat de wereld van arbodienstverlening niet stil, ik noem alleen maar de AVG, de vernieuwde arbowet, overnames en fusies, het tekort aan bedrijfsartsen, vraagstukken rondom taakdelegatie. Allemaal voorbeelden van ontwikkelingen die de inkoop en organisatie van arbodienstverlening er niet gemakkelijker op hebben gemaakt. Om door al deze ‘arbo-bomen’ het bos weer te kunnen zien, nemen wij u in deze serie van 4 blogs de komende weken in vogelvlucht mee in de belangrijkste ontwikkelingen van de afgelopen jaren. Met deze week: hoe het allemaal begon. Het is 1990. Er zijn 900.000 arbeidsongeschikten. Ruud Lubbers is premier en verklaart in een toespraak: “Nederland is ziek”. Dit betekent het startpunt van een aantal maatregelen door de overheid, die moeten bijdragen aan een verlaging van het aantal ‘zieken’ in Nederland. De maatregelen die getroffen worden, zijn vooral geënt op het privatiseren van de sociale zekerheid. Vanaf de jaren 90 kwam de focus in de sociale zekerheid te liggen op werkhervatting in tegenstelling tot voorheen op uitkeringen. Het doel was telkens om de kosten voor verzuim steeds meer terug te leggen bij de veroorzakers: werkgever en werknemer. Arbodiensten kwamen op toen de arbeidsomstandighedenwet gewijzigd werd: werkgevers moesten een meer preventief beleid voeren en zich verplicht aansluiten bij een gecertificeerde arbodienst. De oude bedrijfsgeneeskundige diensten moesten aan nieuwe eisen voldoen om ook te kunnen worden gecertificeerd. Zij konden echter maar 60% van de vraag bedienen. Gevolg: er kwamen tal van nieuwe arbodiensten op de markt die in onderlinge concurrentie probeerden om bedrijven tot aansluiting te verleiden. De nieuwe diensten waren niet meer non-profit en deels gelieerd aan verzekeringsmaatschappijen: er ontstond marktwerking. Deze transitie van publieke administratief gestuurde organisaties naar meer zakelijke dienstverlening heeft lang imperfecties en problemen gekend. In de loop der jaren heeft de wetgever een aantal problemen door wetgeving willen beïnvloeden met o.a.: (1) De Wet Verbetering Poortwachter (2002). (2) De totstandkoming van de Maatwerkregeling en de Vangnetregeling in 2004 Deze regelgeving heeft mede bijgedragen aan de wijze waarop arbodienstverleners zich tot de markt richten met een grove tweedeling namelijk: (1) Arbodienstverleners die zich richten op het Eigen-Regie Model (2) Aanbieders die zich richten op het zogenaamde “ontzorgen” van bedrijven. Deze tweedeling is nog steeds zichtbaar maar heeft door recente ontwikkelingen nieuwe dimensies gekregen. Hierover in de volgende blog meer….
Menu
